Rozdział 12

- Mike? Co ty tu… - brunetka była nieźle zaskoczona.

- Anna? Możesz mi wyjaśnić, co jest grane? – Mike stał w tym samym miejscu i wpatrywał się w jej mocno zaokrąglony brzuch. Nieme pytania same wypisywały się na jego twarzy

- Zostawię was samych – podeszłam do Chestera i reszty. Wszyscy weszliśmy do domu, dając im więcej prywatności. Joe bezczelnie podglądał parę, zerkając na nich zza firanki.

- Przestań – próbowałam go odciągnąć od okna.

- Daj popatrzeć! – co ja biedna mogłam zrobić. Nie miałam za grosz szans, by przepchnąć Mr Hahna z miejsca, w którym stał.

- Swoją drogą Anna wycięła niezły numer – zaczął Brad.

- Mówiła mi, że na początku rozpatrywała nawet opcję samotnego macierzyństwa. Nie chciała litości z jego strony – napotkałam zszokowane spojrzenia chłopaków – Nie wiem, jak to sobie wyobrażała. Chciała o niczym nie powiedzieć Mike’owi, a może uwzględnić tylko jego nazwisko w akcie urodzenia dziecka? – rozmyślałam na głos.

- A jak było z twoim ojcem – wspomniał Chester. Pierwsza  moja myśl, sprowadzała się do mojego ojczyma. Dopiero po chwili pomyślałam o Axlu Rose.

- Ale, czy twój ojciec nie siedzi czasem teraz w więzieniu? – wtrącił się Rob.

- To wszystko jest bardziej skomplikowane, niż mogłoby się na pozór wydawać. Na policji dowiedziałam się, że tak naprawdę człowiek, z którym męczyłam się przez tyle lat pod jednym dachem jest moim ojczymem.

- Nie mogłaś po prostu dowiedzieć się, kto jest twoim biologicznym ojcem i się z nim skontaktować. Nie ciekawi cię to?

- Rob, doskonale wiem, kto jest moim ojcem i nie jestem pewna, czy chcę się z nim skontaktować, czy chcę w to wchodzić.

- Jest mordercą, dilerem, albo prezydentem?

- Nie! Jest Axl’em Rose! – warknęłam – I skończmy proszę już ten temat – syknęłam. Spuściłam wzrok nie chcąc widzieć reakcji chłopaków. Dotychczas tylko Chester o tym wiedział.

- Btw chyba już po wszystkim – wskazał na coś za oknem Phoenix. Faktycznie Anna  siedziała w objęciach Mike’a

- To skoro główny cel naszego spotkania został zrealizowany, możemy rozejść się do domów – zawołał Brad – No co? – dostrzegł moje karcące spojrzenie.

- Wiesz, że to nie o to chodziło…

- Tak, tak… Jasne

- Chodźcie pozbieramy naczynia – zawołał Rob

- Mia?

- Hm… - bujałam się lekko na huśtawce i oglądałam rozgwieżdżone niebo. Chester usiadł obok mnie

- Nie chciałabyś może ze mną zamieszkać? – powiedział prosto z mostu

- Chaz… nie wiem, czy nie jest na to za wcześnie…

- Ale pomyśl o tym w ten sposób; niedługo rozpoczynamy trasę. Po dwóch tygodniach przerwy znów wyjedziemy na jeszcze raz tak długi czas.

- No dobrze, a mój dom?

- Mogłabyś go wynająć.

- A tak właściwie w charakterze kogo miałabym pojechać na tę trasę – dopiero teraz dotarło do mnie to, co do mnie powiedział - Nie ma powodu, bym z wami jechała

- Przede wszystkim jako moja dziewczyna – uśmiechnął się pod nosem – I jako współautorka tekstów?

- Tak… dwóch linijek w dwóch utworach – rzuciłam z sarkazmem

- Szukasz problemu tam, gdzie go nie ma – objął mnie ramieniem – Wracając do setna sprawy. Chcę tylko być przy tobie i mieć pewność, że jesteś bezpieczna

Kilka dni później

- Chester, gdzie jest moja kosmetyczka?! Miałam  wszystkie  torby, saszetki i tym podobne popakowane w dwóch kartonach pod oknem, ale je przestawiłeś i teraz…

- Zostawiłem ją w łazience, bo wiedziałem, że będziesz pakować się na trasę – zawołał z małego, ciemnego pokoju, który służył za garderobę. Za dwie godziny pod dom Chestera mieli zajechać chłopcy w dużym tourbusie. Zostawiłam sobie pakowanie takich użytkowych ważnych rzeczy na ostatni moment – Pamiętaj o tym, by zabrać ze sobą jakąś małą podręczną torbę z bluzą, koszulkami, bielizną… wiesz, takie najważniejsze rzeczy, bo reszta będzie schowana w bagażniku. Nie łatwo się do niego dostać, bo klucz najczęściej ma Mike i lubi go gubić po to, by przez następne pół dnia, przetrzepać busa w jego poszukiwaniu.

- Dobrze, że mi to mówisz…

Przynajmniej trzy razy upewniałam się, że wszystko mam. Sytuacja wyglądała bowiem następująco. Nie dość, że nie zdążyłam przenieść wszystkich swoich rzeczy z mojego domu do Benningtona, to teraz pakowałam się ponownie z kartonów do kilku walizek. Nonsens.

- Zapomnij. To ja od zawsze śpię nad Chesterem – zawołał Joe.

- Chłopie, o co ty się z nią kłócisz – zaśmiał się głośno Brad – Jak tak dalej pójdzie, nie dasz radę wskoczyć na górę. Na twój tyłek z podwójną siłą działa przyciąganie ziemskie

- Ty lepiej uważaj, żeby w twoim gnieździe na głowie nie zalęgły się jakieś słodkie, małe stworzonka

- Spierdalaj – syknął pod nosem i usiadł na jednej z sof z przodu auta.

- A ty Myia możesz po negocjować z Phoenixem, bo on śpi  obok

- Daveeee? – zawołałam, robiąc słodkie oczka. Chłopak akurat grał na Playstation – Mogę cię o coś prosić?

- Nie pożyczam kasy, gaci, ani telefonu – odpowiedział, nie odrywając się od swojego zajęcia. Nie mam zielonego pojęcia, jak przeżyję z nimi ten pierwszy miesiąc, a potem kolejne dwa.

- Nie o to chodzi…

- To wal śmiało.

- Mógłbyś zamienić się ze mną łóżkiem?

- Ale w sensie, że jak? – spojrzał na mnie, a jego samochód uderzył w filar mostu, przez co przegrał level – Cholera no, a szło mi tak dobrze!

- Miałam na myśli to, że chciałabym być bliżej Chestera… no wiesz…

- Nie licz na to, że będziecie się pieprzyć w busie. Tu słychać nawet, jak Joe puści bąka, a co dopiero…

- Nie musisz kończyć. Tak po prostu byłoby fajnie, ale jak nie to…

- Czekaj… Ugh! Niech już ci będzie – wstał i w kilka minut, przełożyliśmy wszystkie nasze rzeczy

- Dzięki wielkie, Phoenix

- Buziak się należy – wskazał palcem na swój lewy policzek. Pokręciłam głową z niedowierzaniem i szybko cmoknęłam go w żuchwę.

- A wy co tutaj? – Chester zmarszczył brwi.

- Twój wspaniały, nieoceniony przyjaciel, ustąpił mi właśnie miejsca, bym mogła spać obok ciebie – wyraz twarzy Benningtona nie co złagodniał, ale chyba nadal nie był w wyśmienitym humorze.

- Chyba nie jesteś zazdrosny, co? – podparłam się pod boki.

- A jeśli tak, to co?

- Chazzy…  - podeszłam do niego i objęłam w pasie – Serio? – dopytywałam, gdy nie odwzajemnił mojego uścisku.

- Jak cholera – cmoknął mnie w czoło.